Incredible India!
Door: Lisanne en Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
25 Augustus 2014 | India, Udaipur
Chitwan
Het is net 8uur als we uit onze gammele houten kano stappen en een korte instructie sessie krijgen. We zijn op safari, in het regenseizoen, in de jungle, in Nepal. Dit blijkt niet geheel zonder gevaren, het gras is hoog en de natuur is wild. De instructies zijn duidelijk maar iets wat angstaanjagend. Na ongeveer 10 min zijn we het volgende te weten gekomen: komen we en neushoorn tegen, dan ren je zo hard mogelijk, zigzaggend (de neushoorn heeft slechte ogen dus dat leidt af en heb je dus enige marge!) weg en klim je in een boom. Valt een beer ons aan, dan moeten we als groep bij elkaar blijven en heel veel geluid en bewegingen maken (deze uitvoering klinkt nog het best, maar ik weet niet of ik het net zo komisch had gevonden als er een 200 kilo wegende beer haar klauwen laat zien). In het geval dat we en tijger tegen het lijf lopen, moet je hem in de ogen blijven kijken en heel rustig achter uitlopen. Met deze waardevolle informatie op zak is het tijd om op pad de gaan. En'met op pad gaan'bedoel ik niet, veilig in een met kooiconstructie omgeven jeep stappen, of hoog en droog op de rug van een olifant klimmen, nee, we gaan echt op pad, te voet de wilde jungle in. Niks massa toerisme, geen milieuvervuiling of dieren mishandeling, alleen Frank en ik, met achterop een gids en met voorop een nepalese bosjesman, duidelijk opgegroeid in de jungle, met in zijn linkerhand een steen en een in de rechterhand en stok. Ik twijfel of dat ons genoeg zal beschermen tegen de gevaren van de nepalese jungle. Uiteindelijk bracht ons dat wel twee ontmoetingen met neushoorns. Wauw!
Varanassi
Na een tuktuk, bus, andere bus, stukje lopend de grens over (we enteren kleurrijk India!), bus, onze eerste nachttrein (een kleine omkoopsessie met de conducteur is noodzakelijk om een welbegeert ticket te bemachtigen), en nog een laatste tuktuk zijn we 20 uur verder, 6 euro armer en hebben we onze bestemming bereikt. Varanassi is onze eerste stop in India en schijnt, als weer de verhalen moeten geloven, meteen en van de heftigste steden van India te zijn. Zo vertelt de Lonely planet ons: 'Brace yourself. You are about to enter one of the most blindingly colourful, unrelentingly chaotic and unapologetically indiscreet places on earth. Varanasi takes no prisoners. But if you are ready for it, this may just turn out to be your favorite stop of all.' Met deze zin in gedachte lopen we na een paar uurtjes slaap met nieuwe energie de stad in. We worden overvallen door, ja door wat eigenlijk niet? Allereerst zijn er 1000 tuktuk en rickshaw drivers die ons maar wat graag willen vervoeren en dit ons ook allemaal druk aanbieden. Dan zijn er de rijdende voertuigen die niet van hun toeter kunnen afhouden, wat in een drukke stad als Varanassi zorgt voor een zelf gecomponeerd 24uurs orkest met iets te luid volume bestaande uit een creatieve variatie van toeters. Volgende obstakel is de heilige koe, in het hindoeïsme heeft iemand ooit bedacht dat de koe heilig is en dus accepteert iedereen dit een liggen
En lopen ze echt overal. Dan is er nog dit netwerk van super kleine straatjesmet Nog kleinere winkeltjes (inclusief dus overal koeien) waar wij binnen de kortste keren compleet ons richtinggevoel kwijt zijn maar waar we uren cultuursnuivend ronddwalen. Maar wat Varanassi het meest bijzonder maakt is dat het een van de oudste en heiligste steden van de wereld is. Dit heeft alles te maken met de ligging aan de rivier de ganges en de betekenis die deze rivier heeft in het hindoeïsme. Het water uit deze rivier schijnt namelijk heilig te zijn en mensen komen dan ook vanuit het hele land naar varanassi om te baden in dit heilig water of om overleden familie te cremeren en zich zo te verlossen van zijn zonden. Je ziet dus ook non stop lijken gewikkeld in kleurrijke doeken Door de bovengenoemde straatjes richting de ganges gedragen worden, waar ze vervolgens op een24uur brandend vuur aan de ganges, te zien voor iedereen, verbrand worden. Echt heel bijzonder, maar niet heel droevig, want in het hindoeïsme zien ze de dood als deel van de levenscyclus en geloven ze in reïncarnatie. Dus, hoewel er natuurlijk ook gerouwd wordt, heerst er vooral een soort van rust en mag er ook vooral niet gehuild worden, want dit zal een negatieve werking hebben op geest van de overledene.
Agra
In agra kom je natuurlijk maar voor een attractie, in dit plaatsje is namelijk een van de 7 wereldwonderen de aanschouwen, de taj mahal. Al snel blijkt dat de taj niet de enige attractie is binnen de poorten van het complex. Het wordt duidelijk dat wij een bijna grotere attractie zijn dan de imposante witte tombe aan het einde van een lange, mooi aangelegde laan. Tegen de tijd dat we daadwerkelijk de taj hebben bereikt, staan we op duizende selfies met indiase gezinnen, blijven de lovende opmerkingen over Frank zijn haar en lengte binnenstromen en hebbe we er een huwelijks fotoshoot opzitten, hoe vaak we de man ook proberen duidelijk te maken dat we echt alleen vrienden zijn en echt maar 1 foto willen blijft hij ons maar verplaatsen en foto's schieten terwijl wij hand in hand staan met de taj tussen ons in. Na een tijdje begint het toch echt ongemakkelijk te worden en moeten we vooral lachen om het zoetsappige resultaat. Compleet doorsnee in Nederland, een lichte huidskleur, blauwe ogen en een bovengemelde lengte, maarvoor de mensen hier zijn we celeberties. Gesloopt bereiken we uiteindelijk het platform en werpen we en blik omhoog. Wat is de taj eigenlijk mooi!
Delhi en meer
Het was te verwachten in een Alles behalve hygiënisch land, maar toch komt het als een onprettige verrassing. Mijn lunch verlaat mijn lichaam binnen 5 minuten en een uur later lig ik zwetend en rillend in bed. koorts en buikkrampen zoals ik al jaren niet meer heb meegemaakt.
Hier neem ik (Frank) het verslag ook weer even over. Lisanne moest namelijk in Delhi en Jaipur even goed uitrusten en dus ging ik er zo nu en dan alleen op uit. In Delhi heb ik het Red Fort en de grootste moskee van India bezocht. Maar verder is Delhi niet de leukste stad van India. Independence day bleek ook een slap aftreksel van Koningsdag en dus bracht dat ook geen extra touch aan het bezoek aan Delhi.
Snel naar Rajasthan dus, de keizerlijke provincie van de Maharadja's. Deze machthebbers hadden een voorliefde voor architectuur en blonken uit in haantjesgedrag. Dat betekend dus veel paleizen en tempels van buitenaardse proporties. Jaipur heeft een prachtig paleis, dat ook nog eens prachtig onderhouden is. In dit soort paleizen waan je je voor even in het leven als koning van dit gebied. Jaipur staat bekend als de roze stad, elke facade in de oude stad is dan ook deze kleur. Dit is zelfs vastgelegd in de wet na het bezoek van de Prince van Wales. Roze staat namelijk voor gastvrijheid.
Buiten al die gebouwen is Jaipur ook een levende festivalstad. Wij vielen in de prijzen en konden meegenieten van de verjaardag van Krishna, een populaire Hindoe god. Dit gaat gepaard met rituelen, muziek en mensen, heel veel mensen. Hier wordt gelijk duidelijk hoe erg deze godsdienst leeft. Het stroomt door de aderen van India en is vaak een sociaal gebeuren.
Nog zo'n sociaal evenement hier is een bioscoopbezoek. Wij konden een echte Bollywoodkraker niet aan ons voorbij laten gaan en dus gingen we naar Singham Returns. Zonder ondertiteling kregen we niet alles mee, maar het was zeker de moeite waard. Hier is een avondje bios namelijk een heel sociaal gebeuren, iedereen praat met elkaar, belt met vrienden of hoopt misschien iets van de film mee te krijgen. Verder wordt er gejuicht als een mooie vrouw haar entree maakt of agent Singham weer een slechterik verslaat.
Lisanne bleef hierna nog een paar dagen in Jaipur om even goed uit te zieken. Ik vertrok weer met een nachttrein naar dit keer Jaisalmer, een woestijnstad in het verre westen van India. Hier heb ik onder andere een kamelentrip gedaan. Samen met mijn 14-jarige gids Pika en onze kamelen, Lucky en Mr India, gingen we op pad. Anderhalve dag ervaarde ik het leven in de woestijn. Met zonsondergang en prachtige sterrenhemel als kers op de taart was dit weer een hoogtepunt van de trip.
Groetjes Lisanne en Frank
Het is net 8uur als we uit onze gammele houten kano stappen en een korte instructie sessie krijgen. We zijn op safari, in het regenseizoen, in de jungle, in Nepal. Dit blijkt niet geheel zonder gevaren, het gras is hoog en de natuur is wild. De instructies zijn duidelijk maar iets wat angstaanjagend. Na ongeveer 10 min zijn we het volgende te weten gekomen: komen we en neushoorn tegen, dan ren je zo hard mogelijk, zigzaggend (de neushoorn heeft slechte ogen dus dat leidt af en heb je dus enige marge!) weg en klim je in een boom. Valt een beer ons aan, dan moeten we als groep bij elkaar blijven en heel veel geluid en bewegingen maken (deze uitvoering klinkt nog het best, maar ik weet niet of ik het net zo komisch had gevonden als er een 200 kilo wegende beer haar klauwen laat zien). In het geval dat we en tijger tegen het lijf lopen, moet je hem in de ogen blijven kijken en heel rustig achter uitlopen. Met deze waardevolle informatie op zak is het tijd om op pad de gaan. En'met op pad gaan'bedoel ik niet, veilig in een met kooiconstructie omgeven jeep stappen, of hoog en droog op de rug van een olifant klimmen, nee, we gaan echt op pad, te voet de wilde jungle in. Niks massa toerisme, geen milieuvervuiling of dieren mishandeling, alleen Frank en ik, met achterop een gids en met voorop een nepalese bosjesman, duidelijk opgegroeid in de jungle, met in zijn linkerhand een steen en een in de rechterhand en stok. Ik twijfel of dat ons genoeg zal beschermen tegen de gevaren van de nepalese jungle. Uiteindelijk bracht ons dat wel twee ontmoetingen met neushoorns. Wauw!
Varanassi
Na een tuktuk, bus, andere bus, stukje lopend de grens over (we enteren kleurrijk India!), bus, onze eerste nachttrein (een kleine omkoopsessie met de conducteur is noodzakelijk om een welbegeert ticket te bemachtigen), en nog een laatste tuktuk zijn we 20 uur verder, 6 euro armer en hebben we onze bestemming bereikt. Varanassi is onze eerste stop in India en schijnt, als weer de verhalen moeten geloven, meteen en van de heftigste steden van India te zijn. Zo vertelt de Lonely planet ons: 'Brace yourself. You are about to enter one of the most blindingly colourful, unrelentingly chaotic and unapologetically indiscreet places on earth. Varanasi takes no prisoners. But if you are ready for it, this may just turn out to be your favorite stop of all.' Met deze zin in gedachte lopen we na een paar uurtjes slaap met nieuwe energie de stad in. We worden overvallen door, ja door wat eigenlijk niet? Allereerst zijn er 1000 tuktuk en rickshaw drivers die ons maar wat graag willen vervoeren en dit ons ook allemaal druk aanbieden. Dan zijn er de rijdende voertuigen die niet van hun toeter kunnen afhouden, wat in een drukke stad als Varanassi zorgt voor een zelf gecomponeerd 24uurs orkest met iets te luid volume bestaande uit een creatieve variatie van toeters. Volgende obstakel is de heilige koe, in het hindoeïsme heeft iemand ooit bedacht dat de koe heilig is en dus accepteert iedereen dit een liggen
En lopen ze echt overal. Dan is er nog dit netwerk van super kleine straatjesmet Nog kleinere winkeltjes (inclusief dus overal koeien) waar wij binnen de kortste keren compleet ons richtinggevoel kwijt zijn maar waar we uren cultuursnuivend ronddwalen. Maar wat Varanassi het meest bijzonder maakt is dat het een van de oudste en heiligste steden van de wereld is. Dit heeft alles te maken met de ligging aan de rivier de ganges en de betekenis die deze rivier heeft in het hindoeïsme. Het water uit deze rivier schijnt namelijk heilig te zijn en mensen komen dan ook vanuit het hele land naar varanassi om te baden in dit heilig water of om overleden familie te cremeren en zich zo te verlossen van zijn zonden. Je ziet dus ook non stop lijken gewikkeld in kleurrijke doeken Door de bovengenoemde straatjes richting de ganges gedragen worden, waar ze vervolgens op een24uur brandend vuur aan de ganges, te zien voor iedereen, verbrand worden. Echt heel bijzonder, maar niet heel droevig, want in het hindoeïsme zien ze de dood als deel van de levenscyclus en geloven ze in reïncarnatie. Dus, hoewel er natuurlijk ook gerouwd wordt, heerst er vooral een soort van rust en mag er ook vooral niet gehuild worden, want dit zal een negatieve werking hebben op geest van de overledene.
Agra
In agra kom je natuurlijk maar voor een attractie, in dit plaatsje is namelijk een van de 7 wereldwonderen de aanschouwen, de taj mahal. Al snel blijkt dat de taj niet de enige attractie is binnen de poorten van het complex. Het wordt duidelijk dat wij een bijna grotere attractie zijn dan de imposante witte tombe aan het einde van een lange, mooi aangelegde laan. Tegen de tijd dat we daadwerkelijk de taj hebben bereikt, staan we op duizende selfies met indiase gezinnen, blijven de lovende opmerkingen over Frank zijn haar en lengte binnenstromen en hebbe we er een huwelijks fotoshoot opzitten, hoe vaak we de man ook proberen duidelijk te maken dat we echt alleen vrienden zijn en echt maar 1 foto willen blijft hij ons maar verplaatsen en foto's schieten terwijl wij hand in hand staan met de taj tussen ons in. Na een tijdje begint het toch echt ongemakkelijk te worden en moeten we vooral lachen om het zoetsappige resultaat. Compleet doorsnee in Nederland, een lichte huidskleur, blauwe ogen en een bovengemelde lengte, maarvoor de mensen hier zijn we celeberties. Gesloopt bereiken we uiteindelijk het platform en werpen we en blik omhoog. Wat is de taj eigenlijk mooi!
Delhi en meer
Het was te verwachten in een Alles behalve hygiënisch land, maar toch komt het als een onprettige verrassing. Mijn lunch verlaat mijn lichaam binnen 5 minuten en een uur later lig ik zwetend en rillend in bed. koorts en buikkrampen zoals ik al jaren niet meer heb meegemaakt.
Hier neem ik (Frank) het verslag ook weer even over. Lisanne moest namelijk in Delhi en Jaipur even goed uitrusten en dus ging ik er zo nu en dan alleen op uit. In Delhi heb ik het Red Fort en de grootste moskee van India bezocht. Maar verder is Delhi niet de leukste stad van India. Independence day bleek ook een slap aftreksel van Koningsdag en dus bracht dat ook geen extra touch aan het bezoek aan Delhi.
Snel naar Rajasthan dus, de keizerlijke provincie van de Maharadja's. Deze machthebbers hadden een voorliefde voor architectuur en blonken uit in haantjesgedrag. Dat betekend dus veel paleizen en tempels van buitenaardse proporties. Jaipur heeft een prachtig paleis, dat ook nog eens prachtig onderhouden is. In dit soort paleizen waan je je voor even in het leven als koning van dit gebied. Jaipur staat bekend als de roze stad, elke facade in de oude stad is dan ook deze kleur. Dit is zelfs vastgelegd in de wet na het bezoek van de Prince van Wales. Roze staat namelijk voor gastvrijheid.
Buiten al die gebouwen is Jaipur ook een levende festivalstad. Wij vielen in de prijzen en konden meegenieten van de verjaardag van Krishna, een populaire Hindoe god. Dit gaat gepaard met rituelen, muziek en mensen, heel veel mensen. Hier wordt gelijk duidelijk hoe erg deze godsdienst leeft. Het stroomt door de aderen van India en is vaak een sociaal gebeuren.
Nog zo'n sociaal evenement hier is een bioscoopbezoek. Wij konden een echte Bollywoodkraker niet aan ons voorbij laten gaan en dus gingen we naar Singham Returns. Zonder ondertiteling kregen we niet alles mee, maar het was zeker de moeite waard. Hier is een avondje bios namelijk een heel sociaal gebeuren, iedereen praat met elkaar, belt met vrienden of hoopt misschien iets van de film mee te krijgen. Verder wordt er gejuicht als een mooie vrouw haar entree maakt of agent Singham weer een slechterik verslaat.
Lisanne bleef hierna nog een paar dagen in Jaipur om even goed uit te zieken. Ik vertrok weer met een nachttrein naar dit keer Jaisalmer, een woestijnstad in het verre westen van India. Hier heb ik onder andere een kamelentrip gedaan. Samen met mijn 14-jarige gids Pika en onze kamelen, Lucky en Mr India, gingen we op pad. Anderhalve dag ervaarde ik het leven in de woestijn. Met zonsondergang en prachtige sterrenhemel als kers op de taart was dit weer een hoogtepunt van de trip.
Groetjes Lisanne en Frank
-
25 Augustus 2014 - 10:39
Mama:
Wat weer een verhaal zeg. We moeten, geloof ik, blij zijn dat jullie weer veilig de jungle uitgekomen zijn.
Gelukkig, Lisanne dat je weer aardig opgeknapt bent. Beterschap. Nog ongeveer 2 weekjes genieten. veel plezier.
Dikke kus Frankyboy, liefs mama -
25 Augustus 2014 - 10:53
Annemiek:
wauw wat een fantastische verhalen!! leuk om zo mee te kunnen genieten van jullie belevenissen in deze 2 bijzondere landen :) alvast veel plezier in Shanghai, liefs Annemiek -
25 Augustus 2014 - 11:06
Veerle:
Leuk!! Super leuk geschreven. Geniet er van xxx Veerle -
25 Augustus 2014 - 12:04
Yvonne:
wauw! wat een gave dingen weer mee gemaakt. Dit maakt mij nog enthousiaster om ook zo'n reis te gaan doen.
Ik ben blij dat jullie weer heelhuids uit de jungle zijn gekomen en Lisanne weer wat is opknapt.
Ik kijk nu al uit naar het volgende verhaal!
Enjoy, liefs! -
25 Augustus 2014 - 13:33
Bernard:
Fijn om zo weer wat van jullie te horen. Mooi geschreven ook. Dank jullie wel.
Nog heel veel mooie ervaringen gewenst in de laatste weekjes. -
25 Augustus 2014 - 14:15
Martijn:
Ha zus, wat een leuk verhaal! En erg blij dat je je weer beter voelt. Geniet van je laatste week daar en ik ben zeer benieuwd naar de trouwfoto's! -
25 Augustus 2014 - 14:51
Jacqueline Vroom:
Incredible India beter kun je het niet verwoorden als ik jullie verhalen zo lees !
De instructies van de reisgids en bosjesman in de Jungle ja daar heb je echt wat aan........gelukkig zijn jullie daar veilig weer uit gekomen !
Hoop dat je gauw weer opknapt Lisanne, beterschap.
Groetjes uit het verre Assen,
Jacqueline -
25 Augustus 2014 - 15:12
Fedde:
Zo hé, wat gaaf allemaal! Van de jungle naar de stad en de woestijn, fantastisch. Leuk om te lezen.
Veel plezier de laatste weken! -
25 Augustus 2014 - 17:04
Beppe Liesbeth Runia:
Met veel plezier jullie verslag gelezen, het was weer adembenemend.Ik zal het verslag weer even naar
beppe Jeltje brengen, kan die ook genieten van jullie avonturen.
Nog een paar fijne dagen en dan gaan jullie wegen uit elkaar.zal wennen zijn denk ik.
Nog veel mooie dingen wens ik jullie toe en dan weer aan de studie............
Tot het volgende verhaal.
Veel liefs van beppe Liesbeth -
25 Augustus 2014 - 17:35
Thea:
Mooi verhaal weer, alsof ik zelf in de jungle zit en tussen de toeterende Varanassianen!
Gelukkig dat Lisanne weer gewoon mee kan reizen, is wel zo gezellig!
Ben benieuwd naar de foto's, en niet alleen de trouwreportage ;-)
Maak er nog een paar fijne laatste weken van!!!!!! -
25 Augustus 2014 - 19:34
Papa:
Het begint bijna te wennen, de meer uitgebreide verhalen achteraf :). Fantastisch weer wat jullie hebben meegemaakt de afgelopen weken. Een prachtige mix van natuur en cultuur! Groetjes uit Meppel. -
25 Augustus 2014 - 19:45
Froukje:
Nepal hebben jullie dus overleefd haha, en nu dat fantastische India, jullie maken er mooie dingen mee, genietze verder -
25 Augustus 2014 - 21:33
Linda:
Tja, je moet er wat voor over hebben, maar dan is het dus ook echt de moeite waard! Geweldige ervaringen (op wat vervelende bacteriën na dan) in a total different world, wat een belevenis! We zien uit naar een volgend verslag van het laatste deel India, tot gauw via de app
liefs mama
-
25 Augustus 2014 - 22:05
Marjolein:
Lies en frank wat beschrijven jullie alles fantastisch! #changeagents;) Heerlijk om zo mee te kunnen leven en op de hoogte te blijven van jullie avonturen.
Heel veel plezier nog de komende tijd in india, ik kijk uit naar het volgende verhaal! Liefs mar -
28 Augustus 2014 - 12:26
Ria Boonstra:
Wat een fantastische reis maken jullie.Goed dat ik niet van tevoren wist van jullie jungle trip. Brrr.Ik hoop dat je weer helemaal beter bent, Lisanne enl kunt genieten van de rest van de reis.Veel liefs van opa en oma. -
28 Augustus 2014 - 23:19
Jitty:
Enigszins herkenbaar is het wel voor mij; leuk om te lezen. Geniet ervan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
